Χειρόγραφο ποίημα του Γεωργίου Λασσάνη (1793-1870), 41 στίχων, με τίτλο Διχόνοιαι των Ελλήνων

Το θέμα της εμφύλιας διχόνοιας είχε απασχολήσει τον Φιλικό Γεώργιο Λασσάνη και στα δύο θεατρικά του έργα, το μονόπρακτο δράμα Η Ελλάς και ο Ξένος, στο οποίο εξαίρεται η σημασία της στήριξης της Ελλάδος σε ίδιες δυνάμεις, «Διότι ποτέ ξένος δεν βοηθεί ξένον, εάν δεν ελπίζει κέρδη μεγάλα», και την τραγωδία Αρμόδιος και Αριστογείτων, με θεματογραφία αντλημένη από την αρχαιότητα, η οποία καταδικάζει τον θεσμό της τυραννίας ως συνώνυμο της υποκρισίας και της δειλίας. Και τα δύο έργα αποτελούν συγκεκαλυμμένα πολιτικά μανιφέστα, οραματιζόμενα τη μετά την απελευθέρωση εποχή.

Στο ποίημα Διχόνοιαι των Ελλήνων η πατρίδα, βασανιζόμενη από τις έριδες και τους διχασμούς, περιβάλλεται από μαύρα σύννεφα, γεμάτα δυστυχία, «εγκυμονούντα όλεθρον».