Ο Ευγένιος Βούλγαρης (1716-1806), λόγιος και κληρικός, από τις επιφανέστερες μορφές του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, στο συγκεκριμένο δίτομο θεολογικό έργο συνοψίζει τις ερμηνείες των Αγίων Πατέρων επί της Πεντατεύχου. Το σύγγραμμα ανήκει στη δεύτερη περίοδο συγγραφής του Βούλγαρη, μετά δηλαδή το 1775, όταν  αποδέχεται τη χειροτονία του σε επίσκοπο Σλαβινίου και Χερσώνος με παρέμβαση της Μεγάλης Αικατερίνης, και αντανακλά σε μεγάλο βαθμό τη συντηρητική μεταστροφή του. Ωστόσο, από το έργο δεν λείπει μια νεωτερική οπτική απέναντι σε κοινωνικά προβλήματα της εποχής, αλλά και η άσκηση αυστηρής ενίοτε κριτικής προς εκκλησιαστικούς και πολιτικούς θεσμούς.

Στη σελ. xiii ο Βούλγαρης προσφέρει την ετυμολογική ερμηνεία του όρου «αδολεσχία», που χρησιμοποιείται στην κοινή γλώσσα «αντί ακαίρου ερεσχελίας και πολυλογίας περιττής».