Page 248 - Αντικρίζοντας την Ελευθερία!
P. 248
Ιωάννης Κόσσος (1822-1873) Προτομή του Ιωάννη Καποδίστρια, 1866
μάρμαρο, ύψος 58 εκ.
Συλλογή Έργων Τέχνης της Βουλής των Ελλήνων
16.Σπυρίδων Τρικούπης, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, τ. 4, Taylor & Francis, Λονδίνο 21862, σ. 231-
242· Αλέξανδρος Ι. Δεσποτόπουλος, Ο κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας και η απελευθέρωσις της Ελλάδος, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αθήνα 1954, σ. 54-64· Δαφνής, Ιωάννης Α. Καποδίστριας, σ. 543-554.
17.Τρύφων Ε. Ευαγγελίδης, Ιστορία του Ιωάννου Καποδίστρια κυβερνήτου της Ελλάδος, 1828-1831, Ζανουλάκης, Αθήνα 1894, σ. 121.
κράτους ήταν άμεσα συνυφασμένη με τη στάση που θα τηρούσαν απέναντί του οι Μεγάλες Δυνάμεις. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι πριν φτάσει στην Ελλάδα, ο Καποδίστριας πραγματοποίησε μακρά περιοδεία στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες με σκοπό την εξασφάλιση της διπλωματικής και οικονομικής υποστήριξης των Δυνάμεων. Όταν τον Ιανουάριο του 1828 αποβιβάστηκε στο Ναύπλιο, η υποδοχή που του επιφυλάχθηκε από τον ελληνικό λαό, ο οποίος είχε εναποθέσει στο πρόσωπό του όλες τις ελπίδες του, υπήρξε αποθεωτική.16 Η είσοδος στο λιμάνι του Ναυπλίου του πλοίου στο οποίο επέβαινε ο κυβερνήτης συνδυάστηκε με ένα γεγονός μεγάλης συμβολικής σημασίας: τα εκεί ευρισκόμενα πολεμικά σκάφη της Μεγάλης Βρετανίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας χαιρέτισαν με κανονιοβολισμούς την ελληνική σημαία, αποδίδοντας έτσι για πρώτη φορά επίσημες τιμές στον επικεφαλής του ελληνικού κράτους.17
Η πανηγυρική ατμόσφαιρα που χαρακτήριζε την άφιξη του Καποδίστρια στο Ναύπλιο δεν αρκούσε για να αναιρέσει τις εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες κάτω από τις οποίες ο ίδιος όφειλε να εργαστεί. Έπειτα από τις εμφύλιες συγκρούσεις και την τουρκοαιγυπτιακή αντεπίθεση, οι περισσότερες περιοχές που είχαν αποτελέσει τα προπύργια της Επανάστασης –και που κατ’ επέκταση θα συναπάρτιζαν το ελληνικό κράτος– ήταν σχεδόν πλήρως ερειπωμένες και οι κάτοικοί τους καθημαγμένοι από κάθε άποψη. Η οικονομική δυσπραγία, η απουσία έστω και στοιχειωδών κρατικών θεσμών, η αναποτελεσματική διοίκηση και η ανυπαρξία οργανωμένου στρατού, αποτελούσαν τα κορυφαία μόνα συμπτώματα της κρίσης. Την εικόνα της αποσύνθεσης συμπλήρωνε η επίμονη άρνηση αρκετών τοπικών παραγόντων να αποδεχθούν την αφαίρεση των προεπαναστατικών προνομίων τους προς όφελος της κεντρικής εξουσίας.
Στο επίπεδο της εξωτερικής πολιτικής, ο Καποδίστριας επιδίωξε να επιτύχει δύο στόχους: αφενός τη διασφάλιση της ανεξαρτησίας, αφετέρου την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη διεύρυνση των ορίων της ελληνικής επικράτειας. Η αποστολή ήταν εξαιρετικά δύσκολη. Με μαθηματικούς όρους, επρόκειτο για ποσά αντιστρόφως ανάλογα. Με άλλα λόγια, η επίτευξη της ανεξαρτησίας κατά πάσα πιθανότητα θα απαιτούσε
248 ΑΝΤΙΚΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
